Toen ik vanochtend over het fietspad reed en bijna bij de Ruige Hof was, stond er een forse Buizerd op mijn weg. Hij zat iets te verschalken en was niet van plan om voor een fietser opzij te gaan. Ik moest zelfs stoppen en toen pas vloog hij naar een lage tak. We keken van dichtbij naar elkaar. De dag van de vogelwandeling begon veelbelovend.
Inmiddels is het echt november: herfst, tamelijk koud, weinig wind en veel grijstinten, nog een enkele vliegenzwam en veel nevelzwammen. Het gebeier van de kerkklokken in Abcoude zorgt voor extra sfeer en dat doen ook de felle klappen tegen de houten hockeyballen.
De bomen verliezen blad en daarom zijn vogels wat beter zichtbaar. We hoorden al direct de Roodborst, iemand vergeleek zijn geluid met dat van een klarinet. De Roodborst was niet de enige ‘vogel van kleur’, achter elkaar verschenen de Blauwe Reiger, de Groene Specht, de Zwarte Kraai en de Grauwe Gans. Vooral de Groene Specht die met zijn kenmerkend geschater neerstreek in een van de bomen van het Eikenlaantje was een verrassing. De Ekster liet zijn gegrinnik horen en de Wilde Eend snaterde zoals alleen mevrouw de eend dat kan. De paarvorming is al op gang gekomen. Ineens klonk een geluid dat de Vogelbescherming vergelijkt met ‘het gegil van een speenvarken’: een Waterral!
Er is een Goudhaantje waargenomen (Europa’s kleinste vogel) én een Vuurgoudhaantje.
Krakeenden, Tafeleenden, Kuifeenden en Nijlganzen. Futen in wintertooi, Aalscholvers.
Natuurlijk hoorden we de Cetti’s Zanger en zagen we de Koolmees, de Pimpelmees en de Vink.
Voor de overige waarnemingen verwijs ik naar de tellijst, maar één wil ik nog noemen en dat is opnieuw de Buizerd, stevig zichtbaar op een kale tak bij de volkstuinen. Af en toe wierp hij een snelle blik over zijn schouder en keek hij naar ons. Dag Buizerd, tot volgende keer! (8 december 2024).
Foto: Bert Ooms.